Ζιγαβηνός, Ευθύμιος

(τέλη 11ου – αρχές 12ου αι.). Θεολόγος και συγγραφέας. Ήταν φίλος του αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού (1081-1118), ο οποίος έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα θεολογικά ζητήματα και, όπως αναφέρει η Άννα Κομνηνή, διακρινόταν για τη ρητορική του δεινότητα και τη βαθιά γνώση του δόγματος. Μεταξύ των πιο αξιόλογων έργων του είναι η Πανοπλία δογματική, την οποία εμπνεύστηκε, σύμφωνα με δική του διευκρίνηση, από τον αυτοκράτορα Αλέξιο. Το έργο αυτό απαρτίζεται από 28 τίτλους και αποτελεί πολεμική των διαφόρων χριστιανικών αιρέσεων, όπως των εικονομάχων, των Αρμενίων, των Παυλικιανών, των Μεσσαλιανών, των Βογομίλων και των Σαρακηνών. Άλλο έργο του είναι τα Υπομνήματα ερμηνευτικά, που περιέχει σχόλια στους Ψαλμούς και στα τέσσερα Ευαγγέλια. Κυκλοφόρησε το 1842 σε δύο τόμους από τον Θεόκλητο Φαρμακίδη. Ένα ανέκδοτο τμήμα του, που αναφέρεται σε επιστολές του Αποστόλου Παύλου, εκδόθηκε το 1887 από τον Νικηφόρο Καλογερά.